Naturalny biopolimer
Kwas hialuronowy (HA) należy do grupy mukopolisacharydów, związków pełniących ważne funkcje w ścianach komórek i strukturach międzykomórkowych. W naturze występuje w postaci długich, złożonych (bio)polimerowych sieci, której podstawową jednostką (monomerem) jest zespolona cząsteczka kwasu D-glukuronowego i N-acetylo-D-glukozaminy.
Do cząsteczki soli kwasu hialuronowego (hialuronianu sodu) przyłączają się prostopadle inne mukopolisacharydy, w efekcie czego powstaje cząsteczka o budowie mocno rozgałęzionej, szczoteczkowej, do której podłączone są również białkowe włókna kolagenu i elastyny.
Taka rozbudowana cząsteczka tworzy szkielet struktury nadającej odpowiednią wytrzymałość i elastyczność tkankom łącznym. Struktura ta doskonale chłonie wodę (1 cząsteczka może związać 250 cząsteczek wody), co sprzyja sprężystości tkanki łącznej i utrzymaniu właściwego uwodnienia (hydratacji). Ma to szczególne znaczenie dla funkcjonowania skóry, chrząstki stawnej i wyściółki naczyń krwionośnych (śródbłonka).
Miejsca występowania
W ludzkim organizmie kwas hialuronowy stanowi budulec każdej tkanki łącznej. Występuje w skórze, przede wszystkim w macierzy międzykomórkowej skóry właściwej (będącej części tkanki łącznej). Jest swego rodzaju żelową substancją, która uczestniczy w tworzeniu skóry i jej stabilizowaniu. Odpowiednia ilość kwasu hialuronowego zapewnia gładką i elastyczną skórę. Każdego dnia część kwasu hialuronowego jest rozkładana i ponownie syntetyzowana, ale po 45 roku życia następuje gwałtowne zmniejszanie się syntezy kwasu hialuronowego w skórze, czego efektem jest utrata jędrności i elastyczności skóry, jak również stopniowe pojawianie się zmarszczek.
Kwas hialuronowy jest również obecny w mazi stawowej, ciele szklistym oka, a nawet naczyniach krwionośnych.
